ما همان گم شدگانيم که پيدا بوديم

مــــا همـــــان گم شدگانیـــــــم که پیدا بودیم

قطــــــره ی اشــک ولــی در دل دریا بودیم

از گلستـــــانِ ادبــــگاهی سخن گــــل چیدیم

عاشــق و شیفتــــــه ی نـــرگس شهلا بودیم

پیش معشوقه ی خود نقش هنــــر می بستیم

جوهـــری نا شـــــکنی عالـــــــــم بالا بودیم

غنچه سان در ورق سینه ی خود سوخته ایم

نالـــــه ی بیخـــودی و معنــــــی نجوا بودیم

نه فلک فرش قـــدم بود به ســر منزل عشق

صـاحبِ بدبـــــــه ی هستـــــــی زیبا بودیم

چشــــم از گردش مخمـوری خـود می نازید

مست از جـــــام می و ســــاقی و مینا بودیم

از ســـرا پرده ی خورشیدی عمل جوشیدیم

راز هــــا در دل ناگفتـــــــــه ی شبها بودیم

غلفت آمـــد به ســــر راهی سعادت محمود

ورنـــــه با خالق خـود روش و هویدا بودیم
--------------------------------------
بامداد جمعه 19 جوزا 1396 آفتابی

که برابر میشود به 09 جون 2017 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور