دلِ را که مه چهره مولا شود

دلِ را که مه چهره مولا شود

زند شهپر و همچو عنقا شود

ز سعی عرق ریز شبنم به باغ

گلابِ محبت چو مینا شود

کند صبر آغاز و انجامِ کار

جمعِ قطره امواج دریا شود

لبِ باده پر نوشِ لعلین یار

سخن گوید و نشئه معنا شود

بلند گر شود دامن مبهمی

جهان یکجهان رفته رسوا شود

ز هوشیارِ این گیتی نه آید وفا

بگردم که دیوانه پیدا شود

تک و تازِ عشق است خونِ جگر

گهر از تپش ها هویدا شود

نماند به کس روز بد تا ابد

نگون بخت روزی توانا شود

جهان دست بوس است اسباب عیش

عصا کور را چشمِ بینا شود

خطر از خری که کشد چنگ و شاخ

حذر از گدایی که دارا شود

ببند دیده و سیری عالم نما

از این پرده نقشِ مهیا شود

ابد خفتگانِ رهی محشریم

قدم نهی که تا چشمِ ما وا شود

نیاید ز محمود صبر و قرار

تو را بیند و باز شیدا شود

-----------------------

جمعه 10 قوس 1402 خورشیدی

که برابر میشود به اول دسامبر 2023 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور