به به چقدر سرو ِ دلآراي تو زيباست

به به چقــــــدر ســــــروِ دلآراي تو زيباست

رفتــــار تو، کـــردار تو سيماي تو زيباست

با يک نگه بــردي تو ز من جان و جهان را

اي محشــــــر دل سحِر مسيحاي تو زيباست

رفتــــــم به خيال تو در آن باغچــه ي عشق

محو تو شـــــدم سيــر و تماشاي تو زيباست

نقاشــــي آن دست پــــــــر از قـدرتِ اي گل

يعني که همـــــــان خالـق يکتاي تو زيباست

غــــايب نشو از پيش نظـر صبــــــــر ندارم

پنهـــــان تـو سوزنـــــده و پيداي تو زيباست

در عاشقـــــي و عشق تو روزم شده موهــوم

درمـــــانِ دلـــــــم، دامن شبـهاي تو زيباست

ميخانه ي تو پر شـــــده از مطرب و ســـاقي

آن ساغــــــر پر بــــــاده و ميناي تو زيباست

از ناخن پا تا به ســرت کعبه ي عشق هست

اي مذهب و دين سرور و مولاي تو زيباست

کس را نبــــوُد قــــدرتِ در فهــــــم و کمالت

در طــــــرز سخن شــرحِ معماي تو زيباست

پـــر پـــر شده گلهــــاي چمن در ســرِ راهت

تا ديــــــده که آن نـرگس شهلاي تو زيباست

آرامشي از بهـــــر منِ خستــــــــه ز هجران

بـودن به کنـــــاري تک و تنهاي تو زيباست

در هـر تپش از پـــــــرده ي دل باشي نمايان

در هر نفســـم نغمـــــه و نجواي تو زيباست

پر گشته رقيبان به سر و کوچه ي اين شهر

آواره شــــــوم دامن صحـــــراي تو زيباست

جان و دل و هم ديــده ي محمود خود هستي

در ورد زبــــان اســــــم مسـماي تو زيباست
----------------------------------------

دوشنبه 26 ميزان ( مهر) 1395 هجري شمسي

که برابر ميشود به 17 اکتوبر 2016 ميلادي

سرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان