بهـاران ميرسد از راه عزيزان چشم ما روشن

بهـاران ميـــرسد از راه، عزيزان چشم ما روشن

به رويــد لالـــه و گل، در بيــابان چشم ما روشن

جهان بار ديگر سـازد، به تن از جامه ي رنگين

ز هر سو ميــــرسد بوي گلستــان چشم ما روشن

سرايـــد بلبل شوريــــده حـــــال درد منـــــدان را

به شــــاخِ گل بنــــالد، عندليبـــان چشم ما روشن

صـــداي ني به پيچد باز در صحـــراي مجنونان

بيايـــد ايل و باي همراهي چوپان چشم ما روشن

دگـــر از سـردي دي نيست آهنـــگ پريشـــــاني

بهر سو سبزه است و ابر و باران چشم ما روشن

تو هر چـــه باده داري گير، سوي کوهساران رو

که از راه ميــــرسد باده پرستــان چشم ما روشن

برون از خانــه شو تا عطـر گل هاي چمن بويي

هــواي گلشن عشـق است درمان چشم ما روشن

به محمود ميدهم احوال از معشوقه ي خود خواه

که سازد باز با او عهـــد و پيمان چشم ما روشن
----------------------------------------------

بامداد دوشنبه 23 حوت ( اسفند ) 1395 آفتابي

که برابر ميشود به 13 مارچ 2016 ترسايي

سرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان