عرش خيال

وقتـــي بنـــاز خنــــده ي مستانه ميکني

آتش بجـــانِ از خـــــود و بيگانه ميکني

تا مي نهي قـــــدم تو به عرشِ خيالِ من

درهوش و عضو عضوِ تنم خانه ميکني

از من تو ميبـــــري هوسِ دهـــرِ نابکام

تا بــــاده نـوش و ســــاکن ميخانه ميکني

جــــامِ بلورِ چشــــمِ تـو دارد ميء بهشت

پيـهم شـــراب همــــــــدلي پيمانه ميکني

خيــــزد ز عطرِ گيسوي تو بوي نوبهار

تا، تار، تار زلفِ خـــودت شانه ميکني

سوي تو بال و پـر شکند شوخيء هوس

اين جسمِ ناتــــوان شـــده پروانه ميکني

در خاک ميـزني و بخون ميکشي دريغ

چون امتحـــــانِ عاشـــقِ جانانه ميکني

باشد بيـــان شعر، مــــــداواي غصه ام

تا حشــــر ياد و خــاطرم افسانه ميکني

چشـــمِ اميــــــدِ من برهت باشد انتظار

آخر سفــــر به کلبه ي ويرانه ميکني

اي آفتـــــــــابِ مملکتِ عشقِ جاويدان

محمود را به پاس چـــهِ ديوانه ميکني
------------------------------------

بامداد چهارشنبه 29 جدي ( دي ) 1395 هجري شمسي

که برابر ميشود به 18 جنوري 2017 ترسايي

ســـــــــرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان