خانه ي دوستي و عرش محبت آباد

مخمس بر غزل: شاعر گران سنگ محترم عايل شبروز

چشـــــــم بر هستي و دارايـــــي دنيا نکني

فــــــــــکر آرامِ خــودت در پي سودا نکني

خلعت از نابکسان رفتــــــــــه تقاضا نکني

هيچـــگه مـــرحمت از ابلـــــــه تمنا نکني

تکيه بر وعده ي هر بي سر و بي پا نکني
---------------------------------------

شو تو داروي کســــان درد خود ده تسکين

نظـــــرِ گاه گهــي کن تو، به حالِ مسکين

اين بوُدَ رســــــم و رهي آدمِ نيـــــکو آيين

نشــود هيـــــچ کسي از دل شــاد تو غمين

تا به انــــــدوه کســـــــي هلهله بر پا نکني
---------------------------------------

آنــکه از جـورِ زمــــــان داغِ مذلت نکشيد

نفس تــــــازه ي از بــــوي طبيعت نکشيد

ماهِ رخسار تـــــرا ديــــد و مسرت نکشيد

آنکه بر روي و سرت دستِ محبت نکشيد

با او هرگــــــز نفســــي الفـــتِ بيجا نکني
---------------------------------------

پيشِ بــــــاغِ خـــردِ خويش بکن جلوه ولي

عيبِ بيچــــــاره ي را گر بکني جيوه ولي

گر کني حرفِ بد انديش کســـان نکوه ولي

هر قدر خواهـي بکن از همگي شکوه ولي

گلـــــــه از سفلـــــه گيء آدم رســوا نکني
---------------------------------------

تا نگردد گنـــــــــــاه منفـعل از پرتو عشق

نشود سينه ي عاشق مجل از پرتور عشق

مژه ي شوق نـگردد خجل از پرتور عشق

تاکه روشن نشود جان و دل از پرتو عشق

هـــــــوسِ بــــــــاغِ تنِ و قامتِ رعنا نکني
---------------------------------------

شبـــــروز در دلِ خود دارد هزاران فرياد

سخنِ عايـــل و محمــود بــــوُدَ استعــــداد

خانــه ي دوستــــي و عــــرش محبت آباد

نرسد دست تو بر گوشـــــه ي دامان مُراد

آتش از غصه که تا بر ســـــر دريا نکني
---------------------------------------

بامداد شنبه 09 دلو ( بهمن ) 1395 آفتابي

که برابر ميشود به 28 جنوري 2017 ترسايي

سرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان