خـــداي من

اگر چه سخت دشوار است رنج ماه و سال آخر

چرا مينــــالي اي دل ميــــرسد روز وصال آخر

ز بخت تيــــره تاکي من بدامـــــان شبـــان گريم

ز پشت بام گــــردون در زنـــد نـــور هلال آخر

زبانــــم قاصر از گفتار و قلبــــم شــکوه ها دارد

نفس در سينـــــه ام آتش گرفت آخــر مجال آخر

جهان در پرتــو خورشيــــد دانش مي نهد گامش

چـــرا تقـــدير ما شــــد انحصار دون و دال آخر

وطن در حال ويراني و خاکـــم غرق خون باشد

ز دست حاکمــــــــــان سفلـــه و زاد قـــوال آخر

چه شد آن همت پاميـــــر و قهـر هندوکش از ما

که چشــــم ملت مـــا شد بســــوي بي کمال آخر

گــــران است آنقـــدر ها پاس ناموس و وفاداري

اگــــر پيـــــدا شود، باشد ز جمــــع احتمال آخر

نه فريادي، نه اضدادي، نه فکر و هوش آزادي

تو گويي وحشت را ديد باشـــد چشـــــم لال آخر

به هر سو ظلم جاري است و ظالم برسر قدرت

يکي پيـــــدا نشــــد بــــا خويش آرد اعتدال آخر

بود پــــاداش خون شيـــــر مردان دليـــــر اينجا

سر تابوت پرچـــــم، زيــر تصويرش مدال آخر

شود روز ميســــــر تا تو را بينــــم خـــداي من

بدل دارم هـــزاران و هـــزار و يک سوال آخر

تن محمود هـــــــر دم بشکند از ماتـــم مـــــردم

غبـــارش ميکشد روزي بسوي يــــار، بال آخر
--------------------------------------------

سه شنبه 19 دلو ( بهمن ) 1395 هجري آفتابي

که برابر ميشود به 07 فبروري 2017 ترسايي

سرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان