اي که از لعل لبت جامِ شرابِ نزديم

اي کـــه از لعـــل لبـت جـــامِ شرابِ نزديم

خويش را از چه سبب در تب و تابِ نزديم

عقــل از رازِ معمــــاي تو چيـــــزي فهميد

هـــوش غافــل شد و ابـــــرازِ جوابِ نزديم

عـــارض گلشن حسن تــــو عـرق ميخنديد

ز انگبيـــن سخنت جرعــــه ي نابِ نزديم

از ســــواد نــگه ات هيچگه فـــارغ نشديم

از نسيـــــــــمِ چمنــت عطــرِ گلابِ نزديم

نرسيدم به معــــراجِ کمــــالات و هنــــــر

پنجــــــه ي شـــوق به اوراقِ کتابِ نزديم

ديده کي سيـر شود از رخ صاحب نظران

خاک گشتيــــم ولـــي چشــم بخوابِ نزديم

مانـــع پـــــر زدن دل نتـــــوان گـــرديدن

جوهـــــــر آيينـــــه را فـکر حسابِ نزديم

رسد اين قافله ي عمـــر به پايــان مُـــراد

توسن انديشــــــه را زيــن و رکابِ نزديم

شـــکر ايـــــزد که بمن داد مقـــام محمود

منـــــزل نابکسان رفتـــــــه و بابِ نزديم
--------------------------------------

چهارشنبه 27 دلو ( بهمن) 1395 آفتابي

که برابر ميشود به 15 فبروري 2017 ترسايي

ســــــــــــرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان