تنها دروغ راست بر آمد در اين وطن

تنها دروغ راست بـــر آمـــد در این وطن

تنها شهیـــــد خفتـــه در این خاک بی کفن

روییـــدن گل از بر این بـــاغ رخت بست

شمشــاد و سرو خشکیده در بستــــر چمن

جنگ است، فتنه است چه گویم برای تان

از دست خود پرستـی و از دست تو و من

بـــم در کنـار جاده صدا میـــزند که مرگ

بینی ســـــــــر فتاده ای انســــان بدون تن

خلقی به نان خشـــک و کمی آب احتیـاج

جمــــع رزیل در غـــــم نکتـــایی و چپن

جنگل ســــرشت هــــای فضولِ ولد زنــا

قانــون کشیـده اند به صد گونـــه در لجن

اصلن نمی شــود به کسی اعتبـــــار کرد

رنگ گنــــاهی خفیه کنون گشته مبرهن

دردم ز ملت ایست که دارد خبـــــر ولی

فـــرعون ساختند جمـــع دزد و راهــزن

تا این شعور و آبله پرستـــــی کنــد دوام

اوقـــات شادمـــانی ما نیست جــــز محن

دیــگر رسیده اند به پایـــــان کار خویش

محمود قفـل حوصله بشکن ز علــم و فن
-------------------------------------

چهارشنبه 06 جدی 1396 آفتابی

که برابر میشود به 27 دسامبر 2017 ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور